Op de beurs verhandelde fondsen stellen u in staat een gediversifieerde portefeuille van aandelen te kopen met slechts één effect. Maar hoe werken ETF’s, wat gebeurt er achter de schermen en zijn er valkuilen om op te letten? Exchange Traded Funds (ETF’s) hebben een revolutie teweeggebracht in beleggen. Ze zijn een goedkoop en gemakkelijk verhandelbaar alternatief voor aandelen of klassieke fondsen om in verschillende activaklassen en markten te beleggen.
ETF’s werken net als traditionele beleggingsfondsen, met als belangrijkste verschil dat ETF’s, in tegenstelling tot beleggingsfondsen, openbaar worden verhandeld.
Hoewel u klassieke fondsen slechts één keer per dag kunt verhandelen, kunt u ETF’s net als aandelen op elk moment tijdens de openingstijden van de beurs kopen en verkopen.
Omdat ETF’s een index volgen, hoeven er geen dure fondsbeheerders of analisten te betalen. Dit maakt ETF’s veel goedkoper dan actieve fondsen die worden beheerd door fondsbeheerders – en het ironische is: op middellange termijn presteren indexfondsen nog steeds beter dan de meeste actief beheerde fondsen!
Investeer in hele markten met een ETF
Door een enkele ETF te kopen, als beste ETF Nederland wordt op dit moment Vanguard S&P 500 ETF genoemd, kunt u eenvoudig en goedkoop de prestaties volgen van een aandelenindex die bestaat uit honderden of zelfs duizenden beursgenoteerde bedrijven.
Met ETF’s kunt u hetzelfde doen met indices van andere activaklassen, zoals obligaties of grondstoffen.
Fysieke en synthetische ETF’s
Maar hoe volgen ETF’s indices?
Er zijn twee verschillende manieren waarop ETF’s een index volgen:
- Bij een fysieke ETF probeert de ETF-aanbieder de index te repliceren door dezelfde effecten te kopen met dezelfde weging als in de index (volledige replicatie). Als de ETF alleen belegt in een selectie van de effecten die in de index zijn opgenomen, wordt dit sampling genoemd.
- Als alternatief kan de ETF-aanbieder een contract afsluiten met een zakenbank om de prestatie van een specifieke index te ontvangen in ruil voor een vergoeding. In dit geval spreekt men van een synthetische ETF.
Hoe werken fysieke ETF’s?
Bij een fysieke ETF koopt de aanbieder alle of een selectie van relevante effecten uit de index om deze te volgen. Een volledig replicerende DAX ETF die belegt in de top 40 Duitse aandelen, zal die 40 aandelen bijvoorbeeld aanhouden met dezelfde weging als in de index. Als SAP bijvoorbeeld met tien procent zou worden gewogen in de DAX-index, zou de ETF-aanbieder ook proberen tien procent van het fondsvermogen in SAP-aandelen te beleggen.
Er zijn echter ook gevallen waarin het niet mogelijk of qua kosten-batenverhouding aantrekkelijker is om niet alle componenten van de index in de ETF aan te houden. Een ETF-aanbieder kan dus alleen beleggen in een selectie van de effecten in de index om de prestaties van de index te volgen. Dit type replicatie wordt bemonstering of geoptimaliseerde bemonstering genoemd wanneer de titels worden geselecteerd met behulp van een kwantitatieve methode voor procesoptimalisatie.
Deze replicatiemethode wordt met name gebruikt voor zeer grote aandelenindexen met enkele duizenden aandelen, zoals de MSCI ACWI. Met sampling probeert de ETF-aanbieder de replicatiekosten te verlagen door alleen te beleggen in geselecteerde aandelen waarvan hij denkt dat deze de indexontwikkeling zo goed mogelijk repliceren.
Hoe werken synthetische ETF’s?
Een synthetische ETF belegt niet precies in dezelfde effecten die zijn opgenomen in de index die wordt gevolgd. In plaats daarvan gaat de synthetische ETF een overeenkomst aan met een bank (een zogenaamde swapdeal) waarbij de bank ermee instemt om de prestatie van de index, inclusief eventuele verschuldigde dividenden, dagelijks tegen een vergoeding aan de ETF te leveren.
Om deze reden volgt een synthetische ETF de index zeer nauwkeurig. Synthetische ETF’s zijn met name handig voor het nauwkeurig repliceren van illiquide markten waar het erg duur zou zijn om de effecten die in de index zijn opgenomen direct aan te houden. Sommige activaklassen, zoals grondstoffen of de geldmarkt, kunnen zelfs alleen worden gerepliceerd door synthetische replicatie met ETF’s. Een mogelijk nadeel van synthetische ETF’s is het risico op wanbetaling (het zogenaamde tegenpartijrisico) dat voortvloeit uit de swaptransactie met een derde partij.